Sinds mijn puberteit heb ik een een grote voorkeur voor progressieve muziek ontwikkeld, Naast de vele buitenlandse bands waren er in Nederland in de vorige eeuw ook veel bands die mijn goedkeuring konden krijgen, onder andere Supersister, The Nits, Brainbox of Within Temptation. Een band die ik in de laatste jaren pas heb ontdekt en voor mij bovenaan staat in Nederland is de band The Gathering.
The Gathering werd in 1989 oorspronkelijk opgericht door de broers Hans en René Rutten en kwam uit Oss. In eerste instantie speelde de band death-metal. Iets wat mij nooit heeft kunnen bekoren. Hun eerste album wordt echter breed ontvangen, zowel in het binnenland als in het buitenland. Maar de band komt er al snel achter dat ze een andere richting uitwillen.
Na een periode van bezinning maakt The Gathering een verrassende comeback met het album Mandylion in 1995. De band is verhuisd naar een nieuwe platenmaatschappij en heeft Anneke van Giersbergen aangetrokken, een zangeres met geschoolde zangstem. Het geluid op Mandylion ontstijgt de metal en manoeuvreert zich in de richting van de progressieve rock. Er is veel ruimte voor atmosferische passages en langere epische stukken waardoor er een mooie balans ontstaat tussen heavy en gevoelig. Met name de stem van Van Giersbergen maakt de plaat toegankelijk voor een brede doelgroep.
In die periode hoor ik soms van de band maar het blijft niet hangen. Ik richt me meer op de prog rock uit het buitenland. In die periode heb ik ook meerdere buitenlandse acts live bewonderd, zoals bijvoorbeeld Pink Floyd.
Dat blijft lange tijd zo tot enkele jaren geleden. Via de streamingsdiensten hoor ik bij toeval het album “Mandylion“.
Omdat dit toch wel bevalt, maak ik tijd vrij voor het luisteren naar meer albums. Dat kan omdat ik die tijd veel voor mijn werk (Kinder&jeugdpsychiatrie) in de auto zit. En wat dan gaat opvallen is de zuivere samenwerking tussen de vocals van Anneke en de indrukwekkende begeleiding van vooral veel gitaar. Het plaatje klopt in veel gevallen. De muziek op de albums “Mandylion”, “Nighttime Birds”, “How to measure a planet”, “If_then_else” zijn in mijn beleving compleet en ademen internationale allure uit. Symfonisch, progressief met wat mij betreft een hoofdrol voor de schitterende stem van Anneke. Daarom is het uitermate spijtig dat in 2007 wordt besloten dat van Giersbergen de band gaat verlaten, voor het oprichten van Agua de Annique. Haar eigen band. Maar dat is natuurlijk haar keuze. Het touren in combinatie met haar gezin is te zwaar voor haar. Het blijft voor mij één van de beste drie zangeressen die ons land telt.
Ondanks dat elk album vanaf “Mandylion” zijn sterke kanten heeft, is na vele malen luisteren genoemd album mijn favoriet. Het nummer “Leaves” springt er voor mij helemaal uit.
Ik heb gezocht naar een Youtube van dit nummer om hier weer te geven. Op de een of andere manier lijken de uitvoeringen van The Gathering beveiligd. Wel vond ik onderstaande versie die Anneke samen met Danny Cavanagh, gitarist van de Britse band “Anathema“, heeft opgenomen. Van deze band wil ik binnenkort ook gan schrijven. 9 jaar geleden heb ik ze live gezien in muziekcentrum Vredenburg, in Utrecht.
De band “The Gathering” is verder gegaan met de Noorse zangeres Silje Wergeland.
Luister, en geniet!
