Op 13 juni 1988 toog een groep collega’s/vrienden/muziekliefhebbers in een oude Renault 4 richting Rotterdam de Kuip, waar een hoogtepunt op muzikaal gebied zou plaatsvinden. Tot op de dag van vandaag is dit concert me bijgebleven als een van de grootste spektakels in mijn muzikale leven.
Hierna was alles wat ik in mijn leven aan concerten heb gezien van een minder niveau.
Ik zal proberen om in onderstaand verhaal uit te leggen hoe dit zo is gekomen.
Ik was 33 jaar toen en al langer fan van Pink Floyd. Vanaf “The Piper At The Gates Of Dawn” in 1967 tot aan “The Endless River” in 2014 hield de muziek me in zijn greep. Ik had in mijn puberteit een weg gezocht in welke muziek ik mooi ging vinden. Ook toen was het aanbod al breed via de popzenders van dat moment. Toen ik vanaf mijn negentiende jaar (1974) in Ede ging wonen en werken, ging een groot deel van mijn inkomsten naar elpee’s. Op die manier ontstond een voorkeur voor progressieve of symfonische muziek. Bands waar ik toen veel naar luisterde waren onder andere Genesis, Yes, Soft Machine en natuurlijk Pink Floyd. Ik ben ooit van plan een favoriete proglist te gaan maken van mijn favorieten. Ik vermoed dat Pink Floyd daar akelig hoog in zal komen.
Voorafgaande aan de rit naar 010 was het gebruikelijk om in de middag al wat biertjes te drinken om de sfeer erin te krijgen. Dat had één nadeel. Onderweg moest er om de haverklap een sanitaire stop worden gehouden.
Maar goed toen we bij de Kuip arriveerden was het weer heerlijk en de sfeer tussen alle Pink Floydfans prima.
Ergens rond 8 uur hoorden we het geluid van een vliegtuigmotor. Ieder keek naar boven en zag een vliegtuig rondcirkelen wat het geluid maakte. Het bijzondere was dat dit geluid bleef toen het vliegtuigje wegvloog. Het bleek dat ondertussen de band het geluid had overgenomen op het podium. Via de quadrafonische geluidsweergave was dit vrij simpel te doen.
Het concert wat zich vervolgens afspeelde was een hoogtepunt! Helaas zonder Roger Waters aangezien die enkele jaren daarvoor uit de band was gestapt. Dus de beste mensen en apparatuur werden ingehuurd om de beste licht- en lasershows te reproduceren.
Vanaf het moment dat de groep het optreden begon met “Shine on You Crazy Diamond“, viel je van de ene verbazing in de andere. Zoals genoemd was het geluid perfect. Omdat de band ervoor had gekozen te spelen in het duister van de avond waren de licht- en lasershows overweldigend. Om nog maar te zwijgen over het zwevende bed wat over de Kuip heen vloog.
De prachtige lichtshow!
Hoogtepunt van de avond was voor mij de uitvoering van het nummer “Comfortably Numb“, waarbij tijdens de wereldberoemde gitaarsolo achter in het stadion een grote spiegelbol uit de grond omhoog kwam, welke een prachtig lichtgevend effekt gaf door de lamp die erop scheen.
Dit was echt overweldigend! Het concert in zijn geheel was van uitzonderlijke klasse. Dat we na afloop in een file van ruim twee uur kwamen bij vertrek mocht de pret niet drukken.
Dit concert staat voor mij op eenzame hoogte. Ik zal hieronder een filmpje van “Comfortably Numb” delen, waarbij het niet gaat om de geluidsweergave, maar vooral om het lichtspektakel!
